and do you still feel younger than you thought you would by now,
or darling, have you started feeling old yet?
don't worry i'm sure that you're still breaking hearts
with the efficiency that only youth can harness
and do you still think love is a laserquest
or do you take it all more seriously? 
i've tried to ask you this, in some daydreams that i've had
but you're always busy being make believe
and do you look into the mirror to remind yourself you're there
or have somebody's goodnight kisses got that covered?
when i'm not being honest, i'll pretend that you were just some lover


Hala aska inanip inanmadigimi bilmiyorum, gercekten bilemiyorum. Surekli o kisinin yaninda olmak istemek midir o duygu? Oda arkadasim birini ariyordu o biri "who thinks I'm awesome and wants to hang out with me all the time" olmaliydi. Birkac haftaya kalmadi oyle biri bulundu, 2 aylik sevgili oldu. Ask dedigimiz sey friends with benefits mi? Yoksa aradigimizda bulabilecegimiz bir sey midir gercekten? Biriyle bir omur gecirmek mumkun mudur? Cunku tanidigim herkesi daha fazla tanidigimda mutlaka gicik olacak seyler buluyorum ben mesela (icses: bu herkese mi oluyor yoksa ben igrenc bir insan miyim?) Insanlar o kadar aptal ki abuk subuk tesadufleri yanlis anlayip asik olduklarini sanabiliyorlar. Mesela yapilan bir psikoloji deneyinde (baya seksist bir deney okumadan once haber vereyim size) erkeklere playboy dergisi veriyorlar bir yandan da kalp atislarini dinleyebilecekleri bir cihaz var. Sonuclar gosteriyor ki deneye katilan erkeklerin cekici olarak isaretledikleri kadinlar kalp atislarinin hizlandigi anda isaredikleriymis. (Yani buradan heyecanlandi ve cekici olarak isaretlediyi cikarabiliriz) Ama deneyin olayi su ki, o kalp atisi kendi kalp atislari degil daha onceden kaydedilmis herhangi birinin kalp atisiymis. Yorumu size birakiyorum

There once was a girl with one little curl

Right in the middle of her forehead

And when she was good she was very good

And when she was bad she was horrid.

— Henry Wadsworth Longfellow 

Geri sayim

Ilk 2 ay hic ozlemedim. Kimseyi, hicbir yeri. Simdiyse her dakika eve gitmenin hayalini kuruyorum.

Hayatim surekli ne gittigi ne de biraktigi yere ait olabilmenin ve tam bir yere ait hissetmisken orayi birakmanin celiskisi icerisinde geciyor. Sanirim bu hep boyle olacak