21 Ekim 2010 Perşembe

15


Where We Used To Play
Originally uploaded by Cereal-Killer 72
Hayat o kadar kolay olabilecekken biz o kadar zorlaştırıyoruz ki. Dertler ediniyoruz kendimize... Abuk subuk insanlara takılıp, abuk subuk diyaloglarla birbirimizi yoruyor, üzüyoruz. 'Nereye?' diye sormadan, önümüze arkamıza ve en önemlisi yanımızdakilere bakmadan ilerliyoruz, acele ediyoruz yetişmemiz gereken bir yer var çünkü, her zaman.

İşte böyle zamanlarda arka bahçede bisikletimin olduğu günleri çok özlüyorum. Dedemin elimden tutup beni parka götürdüğü, babaannemin güzel yemekler yaptığı, bahçede köpeklerimi sevdiğim, okula dört arkadaşımla birlikte yürüyerek gittiğim,mavi önlüklü günlerimi özlüyorum. Her yaz Harry Potter çıktı mı diye sürekli uğradığım kitapçıya gitmeyi özlüyorum. Ailecek arabaya binip öylesine gittiğimiz, geriye dönünce sorumluluklarımın altında ezileceğimi düşünmeden gezdiğim günleri özlüyorum. Her gitar dersinin başında hocaya bıkmadan mi verdiğim günleri, kırtasiyeden stabilo kalem seti almak için para biriktirdiğim, alınca çok heyecanlandığım günleri özlüyorum ben.

1 yorum: